"Theater is mijn eerste grote liefde, en daar kan niets tegenop”
En het is een pittige liefde, die haar continu blijft uitdagen. "Theater is in zekere zin zoveel moeilijker dan televisie," vertelt ze. "Voor de camera kun je een scène opnieuw doen, maar op het toneel moet je het publiek twee uur lang in je greep houden. Je kunt de teugels nooit laten vieren, of op de automatische piloot spelen." Het heeft te maken met inleven en anticipatie; met andere acteurs, maar ook met het publiek. "Het Tilburgse publiek is heerlijk: gul en goedlachs." Voor Ilse is het publiek namelijk geen toeschouwer, ook zij zijn medespelers. "Je voelt en hoort alles—hun ademhaling, hun reacties. Het publiek geeft je zoveel energie, maar toneelspelen is ook een enorme verantwoordelijkheid. Zij maken er tijd voor vrij, dus ik wil ze het allerbeste geven wat ik in me heb."
Ze geeft alles op het toneel, maar ook in de voorbereiding stopt ze al haar energie. Voor het stuk van komend seizoen doet ze dat opnieuw. Ze vindt het fantastisch om zich helemaal onder te dompelen in de wereld waarover ze schrijft. Voor De Onverwoeste Zusters van Hoogezand-Sappemeer gaat ze naar Haworth in Yorkshire. Hier zijn de Brontë Sisters, schrijfsters van onder andere Jane Eyre, Wuthering Heights en Agnes Grey, geboren. “Ik bezoek het museum, hun huis en de herberg waar ze hun dronken broer Branwell altijd vandaan moesten plukken. Ik maak wandelingen en schrijf dan dag en nacht.”
Familie ben je voor het leven
Zusters en familie zijn voor Ilse een belangrijke inspiratiebron, vooral de Brontë Sisters, want die stonden volgens sommige bronnen in competitie met elkaar. "Alle drie waren ze schrijfsters, en ze wilden de beste zijn, maar wel op hun eigen manier.”
Familiebanden zijn vaak uniek en complex, en Ilse Warringa begrijpt dat als geen ander. Opgegroeid in een gezin met twee oudere broers en een jongere zus, kent ze de dynamiek van familieleven van binnenuit. "De band met je broers of zussen is uniek. Met zussen is het soms confronterend en irritant, omdat je elkaar zo goed kent. Je ziet eigenschappen in je zus die je eigenlijk niet wilt zien, omdat ze je confronteren met jezelf. Dan denk ik: ja, dat doe ik ook, wat irritant eigenlijk." De rol van zus vormt onbewust een inspiratie voor haar schrijfwerk. Soms schrijft Ilse iets en beseft ze pas achteraf welke thema's, gebeurtenissen of personen uit haar leven erin zijn verwerkt. "Wat er in mijn leven speelt, komt op een of andere manier altijd terecht in mijn teksten."
Comedy met een lach en een traan
Voor het komende seizoen trekt Ilse een parallel met 19e-eeuwse thema’s, die toch een actueel haakje hebben. Vooruitstrevende vrouwen, familiebanden en de dood – het klinkt zwaar, maar Ilse weet altijd de humor erin te verwerken. “De mensen die De Ongeplukte Zusters van Almere County hebben gezien, kunnen qua humor minstens zo’n spektakel verwachten. Het wordt weer een comedy met een lach en een traan, want ik hou ervan dat een stuk ontroerend is, maar dat je er ook om kan lachen.” De balans vinden tussen humor en drama is waar het voor Ilse om draait. “Dat je af en toe echt met een brok in je keel zit omdat je meeleeft met de personages, maar daarna weer in lachen uitbarst. Het mag nooit te sentimenteel worden.” Dat Ilse niet schuwt om moeilijke en luchtige thema’s te verweven blijkt ook uit haar komende stuk De Onverwoeste Zusters van Hoogezand-Sappemeer.
Het hoort erbij
Hoewel velen ervoor terugdeinzen, wil Ilse de dood recht in de ogen aankijken. “De manier waarop we met de dood omgaan, houdt me steeds meer bezig. Misschien omdat ik dit jaar vijftig word. Niet dat ik er constant mee bezig ben, maar ik denk wel na over de overgang naar een andere levensfase. Mijn ouders en schoonouders worden ouder en zien steeds meer mensen om zich heen wegvallen. Dit maakt dat je vanzelf gaat nadenken, en dat sijpelt door in mijn schrijven.”
